Mea Sententia de Nouo Testamento Matthaei

Capita in meo Nouo Testamento Graece et Latine alternatim lego ut scientiam utriusque linguae exerceam. Miror quam longe quodque caput videtur cum ad finem legitur, non secundum consuetudinem nostri temporis ad minimam partem capitis. Scio quo modo diuisum est Nouum Testamentum haud non notum erat maioribus primi saeculi, sed qua ratione elegerunt diuidere Euangelia? Cum multis hominibus qui iam Christum adorent prisca consuetudo ad cottidie legendum lapsa sit, singula sparsio die dominica, multis omissis, praeteritis multis non sufficit ut animi fructus impleatur. Etiam Jacobus Rex imperauit ut domi Caluina, in ecclesia Iacobina traductio legeretur. Ab initio cum Euangelio secundum Matthaeum legere coepi, quo in libro sunt multa uerba Iesu Christi quae me confunderunt et mihi uidetur difficile reconcilare cum euangelio Ioannis.

De Conuiuio Ad Domum Excipiendam

Hodie die post meridiem ad domum nouam Marcellinae autoraeda sumus uecti ut celebraremus. Viae ad domum adueniendam quae apud Googleanas Chartas quaesiui avii facti sunt, ut Marcellinam telephono uocarem. Domus Marcellinae habet atrium trans aedem, quod continent arborem qui uocata est sequoia, qua in arbore sita est tabulatum. Non ascendi ad caelum quia mihi est timor cadendi qua ex causa numquam scandi rupes, uel cum adiumento uel sine eo. Cum Zethus, frater Marcellinae, aduenit, obuiam iui Catullae suae amisiae, quae est nata de familia pagana et uicina domui patris Marcellinae in ciuitate Oregonensi. Perturbatus sum cum quis conuiuiator allocuta mihi utens signo 'sic domine' more meridionali quia rationes salutandi inter nos different.

De Lavinia

Dum itineror, reueniens a Conuenticulo Lexingtoniensi, ad legem librum Ursulae K Leguin nomine Lauinia legi et statim eum reprehendere uolui ut hac censura expimerem quam aptae materiae libri sit lectoribus quae res classicas ament. Primum hoc est confitendum: fautor Leguinis sum, sed nullo modo sine discrimine. Sine dubio orbe terrae uoluente materiae uulgares diminuebat et augebant materiae philosophicae. Hic liber, ut opinor, similis est fabulae quae Leguin, in iuuentute literarii scripsit, qua in fabula quaedam nauitae stellarii inveniunt planetam quae explorant esse creationem ingeniosi iuuentus; cum iuuentus neglexerunt describere partes uerae uitae qua non se interest, potest illis qui habitant his in locis his in temporibus se describere.



Vox narratoria libri est herois eponymus Lavinia, regis Latini nata, cui poeta quocum collocuta dedit uitam quae ipsi poetae diurnitatem dedit. Quaecumque poeta non describit licet ut ipsa Lauinia fabularetur, praesertim de Iulo and Siluio Aenea post mortem Aeneae. Bene descriptae siluae et fana prisci Latini, qui saepe lector Aeneidos praeterit, sed multis in libris Leguin auctricem silvae et fana fascinant.

Huh?

De rure occidentali et orientali

Quia fragmenta ad legenda priusquam in Kentuckiam volavero ut meam Latinitatem redivivat in meis sedibus negotii manet,miserere me, amabo, si oratio sit subrustica. Diebus recentis mea puella erat primum Aegyptiaca, tunc Malaiensis (si velis spectare mea operuncula, vide meam blogam alteram "Anglican Avenger"). Ad magnum sinum et serratae montes ascensi, ut meo negotio aestivo functus fuissem. Revenerunt illi qui laborent, cum opus sit paucis viris aliquibus mensibus hibernis. Qui in mea vindemia laborent seniores quam illos anni praeteriti quia forum ad laborandum hoc anno percincta. Dissentior Catoni Censori qui monet magistrum debere vendere servos seniores! Maeror nihilominus quia cognosco nonnullos iuniores, etiam iuvenes studiosi, qui officia aestiva non invenerunt.

De vita Zamenhof et sua lingua

Librum de vita doctoris Zamenhof inventoris linguae nomine Esperanto nuperrime legi, maiore parte facillimum legere, aptissimum mihi, sed suspicor ut primum Esperante scriptum fuisse, demum in alias linguas translatum. Nam magnae partes orationum quae Zamenhof ipse locutus est continenter in libro. Si liber Esperante scriptus fuisse, hae orationes illis qui hunc librum in ea lingua legerentur, si aliter, hae lectoribus taederent; nihilominus inveni quantum hominem fuisse Zamenhoff, qualis fortitudo ei, quomodo pro sua lingua passus. Me maeret odium belli destruxisse consilium tanti boni animi. Lingua mundi ad negotiandum nostra aetate est Anglica, sed Esperanto facilius scribere pronuntiare. Mihi placet ut Zamenhof servaret casum accusativum ad obiectivum distinguendum. Bona ad vitam Zamenhof, non suam linguam comprehendam est hic liber.